heuliañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn heul hag al lostger -iañ

Verb

heuliañ /ˈhøljã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : heuliet) (displegadur)

  1. Mont a-dreñv unan bennak, war e roudoù, pell pe belloc'h dioutañ (en ur zilec'hiañ)
  2. Mont penn-da-benn ur roudenn bennak (en ur zilec'hiañ)
  3. Bezañ kaset gant
  4. Mont d'al lec'h m'emañ an traoù
  5. (Dre astenn-ster) Ambroug gant e selloù
  6. (dre skeudenn-lavar) Ober diouzh un dra bennak
    • Glac’har a wir garantez, setu va flanedenn
      Planedenn rust ha kalet da heuliañ penn-da-benn.
      — (Yann-Vari ar Skourr, Metig.)
    • Mes ar merc’hed zo ken temptus ha va c’halon ken tener
      Ma’z on en desped d’am barv kontregn da heuilh ar vicher.
      — (Prosper Proux, Son ar merc’hetaer.)
  7. (dre skeudenn-lavar) Ober diouzh unan bennak
  8. (dre skeudenn-lavar) Ober diouzh komzoù unan bennak
  9. (verb kenemober) En em heuliañ

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù