goulennas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goulenn-, pennrann ar verb goulenn, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

Furm ar verb goulenn e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

− Ac'hanta, ma mab, a c'houlennas digant Fañch, gwelet a' teus al laer per ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)

Sada ma voe taolet, hag ar wreg a c'houlennas mont, hi hag he zud, d'ar baradoz pa varvchent. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 88.)

− « Ha gouzout a ouzout piv on ? » a c'houlennas ar paotrig. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 11.)

− E piv edos o soñjal ? a c'houlennas ar plac'h yaouank. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)

Vortigern, nec'het bras, a c'houlennas neuze o ali digant ar re furañ eus e guzulierion. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)

− Hemañ eo ? a c'houlennas.
− Hemañ eo, eme Da. Hemañ eo an abostol. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

An dewarlerc'h ar beure e c'houlennas digant ar c'hemener ha ne oa ket un ti bennak war dro 'lec'h ma c'hallje bezañ komeret da vevel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 40.)

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) demanda ^(fr)
galleg : (elle)/(il) désira ^(fr) , eut besoin ^(fr) , voulut ^(fr)