gallje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gallje
dre vlotaat c'hallje
amreizh c'hallje

gallje /ˈɡalʒe/

  1. Furm ar verb gallout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
An dewarlerc'h ar beure e c'houlennas digant ar c'hemener ha ne oa ket un ti bennak war dro 'lec'h ma c'hallje bezañ komeret da vevel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 40.)
[...], hogen ur sekred o devoa ivez, ha ne veze ket brasoc'h aon dezho eget pa soñjent e c'hallje unan bennak diskoachañ anezhañ. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 5.)

Stummoù all

Troidigezhioù