Mont d’an endalc’had

gallout

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (galloet).
Da geñveriañ gant ar verboù gallu en kembraeg, gallos en kerneveureg.

Verb

gallout /ˈɡalːut/ (anv-gwan-verb : gallet) (displegadur)

  1. Bezañ gouest da.
  2. Bezañ aotreet da ober un dra bennak.
  3. gallout bezañ: troienn a eztaol ur c'hoarvezusted, ur vezusted, ur vartezeadenn.
  4. gallout da ober : doare Leon
    • An holl loened a c'haller da zoñvaat
      Nemet ar glujar hag ar c'had
      .
    • E-tro ar bloavezhioù 1885-1890 ez eo Tanguy, hep mar ebet, brudetañ marc'hadour livioù a c'heller da gaout e Pariz. — (Herve Gouedard, Paul Sérusier, ul livour e Breizh, Al Liamm, miz Du 2013, p. 39.)

Stummoù all

Troioù-lavar


  • N'haller ket tennañ amann eus gouzoug ur c'hi
Notenn
  • Kemmadur dre vlotaat g/h e-lec'h g/c'h a-wezhioù.

Troidigezhioù