kan

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1)

Eus al latin cantare

Kavet en henvrezhoneg (can).

Meneget er C'hatolikon (can).

Da geñveriañ gant ar gerioù cân en kembraeg, cán en kerneveureg.

(Anv-kadarn 2)

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

(Furm verb)

Savet diwar « kan- », pennrann ar verb « kanañ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

kan /ˈkãːn/ gourel (liester kanoù, kanioù)

1. son mouezh un den, pe un evn, pa vez o kanañ

   • Kuitaet gantañ e balez kerkent ha kan ar c'hilhog, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
   • D'an noz e selaoue kan ar garmelod. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
   • Hag e kresk en iliz hag an trouz hag ar gan. Ma c'horn-bro.

2. ton kanet
3. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)

Deveradoù

• kanadeg
• kanadenn
• kanañ
• kanaouenn
• kanenn

• kaner
• kanerez
• kanerezh
• kaniri

Gerioù kevrennek

• diskan
• diskanañ
• diskaner
• kan-bale
• kan-ha-diskan

• kanmeuler
• kanmeulidigezh
• kanmeuliñ
• kan plaen
• kengan

• kenganañ
• kenganez
• war gan

Troidigezhioù

• alamaneg : Lied ^(de)
• galleg : chant ^(fr)
• kembraeg : cân ^(cy)

• kerneveureg : cán ^(kw)
• saozneg : song ^(en)

Anv-kadarn 2

kan /ˈkãːn/ gourel (liester kanioù)

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
   • Kerc’hat dour eus dindan ar c’han. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 171.)

Deveradoù

• kandailh
• kandailhiñ

• kanienn

Gerioù kevrennek

• kan-boued
• kan-distrouilh

• kan-dour

• kan-foll

Troidigezhioù

• galleg : gouttière ^(fr)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kan
dre vlotaat	gan
dre c'hwezhañ	c'han
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

kan /ˈkãːn/

1. Furm ar verb kanañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Ar paotr-se a zo ken diwezhat ken na dle ket gouzout pegoulz e kan ar goukoug. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 271.)
2. Furm ar verb kanañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • Kan din da son goantañ. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 6.)

Norvegeg

Furm verb

kan

1. gallit
   • Kan jeg venter her ...  : Ha gallout a ran gortoz amañ ... ?
   • Kan De gi meg ...  : gallout a rit reiñ din ... ?

Turkeg

Anv-kadarn

kan /Distagadur ?/

1. Gwad.