kan

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1)

Eus al latin cantare
Kavet en henvrezhoneg (can).
Meneget er C'hatolikon (can).
Da geñveriañ gant ar gerioù cân en kembraeg, cán en kerneveureg.

(Anv-kadarn 2)

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

(Furm verb)

Savet diwar « kan- », pennrann ar verb « kanañ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

kan /ˈkãːn/ gourel (liester kanoù, kanioù)

  1. son mouezh un den, pe un evn, pa vez o kanañ
  2. ton kanet
  3. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Anv-kadarn 2

kan /ˈkãːn/ gourel (liester kanioù)

  1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kan
dre vlotaat gan
dre c'hwezhañ c'han
dre galetaat digemm
amreizh digemm

kan /ˈkãːn/

  1. Furm ar verb kanañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb kanañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.



Norvegeg

Etimologiezh

Furm verb

kan

  1. gallit
    • Kan jeg venter her ...  : Ha gallout a ran gortoz amañ ... ?
    • Kan De gi meg ...  : gallout a rit reiñ din ... ?


Turkeg

Anv-kadarn

kan /Distagadur ?/

  1. Gwad.