gellje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gellje
dre vlotaat c'hellje
amreizh c'hellje

gellje /ˈɡɛlʒe/

  1. Furm ar verb gellout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
[...] hag e c'houlennas outan, hep e anaout, ha ne c'hellje ket ar roue kaout eun dra pe eun all bennak da rei d'ezan da ober. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 6.)

Stummoù all

Troidigezhioù