dic'hallus

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag an anv-gwan gallus.

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen dic'hallus
Derez-uheloc'h dic'hallusoc'h
Derez-uhelañ dic'hallusañ
Derez-estlammiñ dic'hallusat

dic'hallus /diˈɣalː.ys/

  1. Na c'hall ober netra.
    • [...] n'en em zispakont e creis an deiz caer nemet dindan ar gouarnamanchou dic'hallus. — (Le Courrier du Finistère, 3e bloavezh, niv. 259, 1882, p. 1b.)
    • N'e ket dour ien en deuz gallet renta ar iec'hed d'he memprou dic'halluz ha dinerz, [...] — (Eizved pelerinach Eskopti Kemper ha Leon da Itroun-Varia Lourd, Le Courrier du Finistère, 4e bloavezh, niv. 253, 1884, p. 2b.)
    • Penaoz, tud enn ho brud vella a diz skei eunn den koz, dinerz ha dic'halluz ! — (Ann Ao. Saout, Le Courrier du Finistère, 12t bloavezh, niv. 573, 1891, p. 1d.)
  2. Na c'hall ket bezañ pe c'hoarvezout:
    • [...], ze zo ken dic'hallus evel eur c'helc'h pevarc'horniek. — (An Drouiz koz, Diou vrec'h ar valanz vraz, Ar Bobl, 8t bloavezh, niv. 325, 1911, p. 1a.)
    • Koulskoude an hini a bed evel ma'z eo dleet en devez e vennad bep tro, gant ma ne vezo ket eun dra dic'hallus-mik na direzon : [...] — (Jules Gros, Dek devez e Verdun, Buhez Breiz niv. 8, 1919, p. 210.)
  3. Na c'haller ket ober.

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù