garfet

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus karfet gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep karfet
dre vlotaat garfet
dre c'hwezhañ c'harfet
dre galetaat digemm
amreizh digemm

garfet /ˈɡar.fet/

  1. Furm kemmet ar verb karet pe karout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
a) — [...], hag e c'hallfet komer da bried an hini ac'hanomp hon-zeir a garfet ar muiañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 18.)
b) — Perak nann ? Pa garfet, ha d'ar c'hoari a garfet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 45.)
ch) — [...]. It gantañ d'ar foar ha goulennet outañ ar pezh a garfet, hag e ve mil skoed, hag e vo roet deoc'h ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 94.)
c'h) "Me a bromet kement a garfet." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 42.)
a) — Perak nann ? Pa garfet, ha d'ar c'hoari a garfet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 45.)
b) Gant tud ar ru am eus clewet :
Rac-se kit 'n ho bro, pa garfet.
— (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 324.)

Stummoù all