garot

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus karot gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	karot
dre vlotaat	garot
dre c'hwezhañ	c'harot
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

garot /ˈɡɑː.rɔt/

1. Furm kemmet ar verb karet pe kariñ pe karout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

a) Livirit ar pezh a garot, evidon-me, m'hen tou, ne walc'hin ket al lienennoù se. Eo moarvat sur ! — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 47.)

b) IVONA. — [...] (ar c'hazh a viaoul). Miaou, emezañ !... Grit miaou pezh a garot, ha m'hoc'h eus naon, kit da logota !... [...] — (Jarl Priel, Ar Vatez vihan, Sav niv. 29, Diskar-amzer 1944, p. 8.)

ch) — « Roit ar pezh a garot, » eme Ivon, « [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 134.)

• War-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa, da skouer :

a) « O ! Ledan ! » emezi. « Va zad, pa garot ec'h eureujot ac'hanomp hon-daou.» — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 205.)

b) — « Pa garot, » eme Gristof. « Dre an hent m' oc'h deuet e c'hellit distreiñ d' ho kêr ; [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 168.)

Stummoù all

• garoc'h

Stummoù rannyezhel

• garfet (e brezhoneg Treger)