Mont d’an endalc’had

gallfet

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -fet.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gallfet
dre vlotaat c'hallfet
amreizh c'hallfet

gallfet /ˈɡal.fet/

  1. Furm ar verb gallout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
− [...], hag e c'hallfet komer da bried an hini ac'hanomp hon-zeir a garfet ar muiañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 18.)
− [...]. Pa ho po dastumet er skudell an holl wad a deuo eus ma fenn, hag ivez eus ma c'horf, e taolfet ma fenn er mor, ar pellañ ma c'hallfet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 77.)
[...], hag e c'hallfet ober dezhe 'vel ma karfet". — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 46.)
− Ma ! en-berr, pa vo serret an noz, e c'hallfet dont ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)
− [...] ; eno hepken e c'hallfet bevan evurus. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 106.)

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù