dirazañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar dirakzañ, e krennvrezhoneg.

Furm araogenn

dirazañ /diˈrɑːzã/

Gour	Furm
U1	dirazon
U2	dirazout
U3g	dirazañ
U3b	dirazi
L1	dirazomp
L2	dirazoc'h
L3	dirazo
D	dirazor

1. Furm displeget an araogenn dirak en trede gour unan gourel; dirakañ :
   • Anaout a reaz oa diraz-han eun den, hag, evit arc'hant pe eur banne, en diviche krouget he Zoue, guerzet he dad hag he vamm. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 150.)
   • Arzhur, pa welas ne oa ken da gaout aon dirazañ, a dostaas ouzh e wele, an û gantañ en e zorn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 35.)
   • Dihuni a rae gand an distera trouz ; pa vorede adarre gand ar c'housk hag ar skuizder, skeudenn ar paour a veze bepred dirazan. — (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Emgleo Sant Iltud, 1925, p. 27.)
   • Ha bremañ p'emañ-hi dirazañ en e gichen, ne gav mui netra da zisklêriañ. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 56.)
   • Seven a bignas gant ar skeul vurzudus, ar wespedenn o nijal dirazañ, ken a zigouezjont e ti ar roñfl. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
   • Daouzek bleiz a zeu dirazañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 204.)
   • Seza a oa dilammet dre ar riboul hag a oa dirazañ. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)
   • Hemañ ne veze ket brav ober kontrol outañ ha pep hini a yae d'e doull dirazañ. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 103.)

Stummoù rannyezhel

• dirakañ

Troidigezhioù

• galleg : avant lui ^(fr) , devant lui ^(fr)