tostaas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar tosta-, pennrann ar verb tostaat, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

tostaas /tosˈtɑːs/

1. Furm ar verb tostaat e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Arzhur, pa welas ne oa ken da gaout aon dirazañ, a dostaas ouzh e wele, an û gantañ en e zorn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 35.)

Ur vaouez zoken a dostaas ouzh bord an hent evit ober un azez war al letonenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 116.)

Paotred a dostaas. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)

• Gant ur c'hemmadur dre c'hwezhañ (war-lerc'h ar raganv-gour renet he)

[...] ; ar wreg nevez, p'he gwelas, a grogas enni hag he zostaas ouzh an hanter all, a oa ganti ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 35.)

Gerioù heñvelster

• dedostaas
• denesaas
• nesaas

Gerioù enepster

• pellaas

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) (s') approcha ^(fr)