kousk
Neuz
Brezhoneg
- (Anv-kadarn) (1732) Cousq e geriadur Gregor Rostrenn[1]. Kar d'ar gerioù kosk e kerneveureg, cwsg e kembraeg. Diwar ar verb kousket.
- (Furm verb) Savet diwar kousk-, pennrann ar verb kousket, hep dibenn-ger.
Anv-kadarn
kousk /ˈkusk/ gourel (liester kouskoù)
- Kousked.
- Dihuniñ a rae gant an disterañ trouz ; pa vorede adarre gant ar c’housk hag ar skuizhder, skeudenn ar paour a veze bepred dirazañ. — (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Emgleo Sant Iltud, 1925, p. 25.)
- Pennad kousket.
- Ne gouske nemet war ar c’haled, ha c’hoazh he c’housk a veze atav berr-berr. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 379.)
- ober ur c'housk, ur pennad kousk : ur pennad kousket
- Gwell a se ! va mab, gwell a se ! d’hoc’h oad, ne raen eveldoc’h nemet ur c’housk, e-pad an noz. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 69.)
Deveradoù
Troioù-lavar
Troidigezhioù
Furm verb
Kemmadur | Furm |
hep | kousk |
dre vlotaat | gousk |
amreizh | digemm |
kousk /ˈkusk/
- Furm ar verb kousket e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- An avel griz a yud er gwez,
Mes c’hwi a gousk en ho kwele. — (Alc'houeder Treger (Erwan Berthou), Dre an Delen hag ar C’horn-boud, Sant-Brieg, Pariz, 1904, p. 16.) - Peb menez, peb traonien d'am c'halon 'zo kaër.
Ennè kousk meur a Vreizad tèr ! — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.) - Gwelloc’h e kousk unan pa vez leun e gof. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 31.)
- An avel griz a yud er gwez,
- Furm ar verb kousket en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
- Kousk, kousk, Breizh-Izel, bro dispar ! — (Kousk, Breizh-Izel, kanaouenn.)
- Luskellet gant va c’hanaouenn, kanaouenn va buhez tremenet, serr da zaoulagad, kousk, bugelig, kousk da benn war va c’halon. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 26.)
Roll an daveoù :