kousker

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1) Diwar kousk-, pennrann ar verb kousket, hag al lostger -er.
(Furm verb) Diwar kousk-, pennrann ar verb kousket, hag an dibenn-ger -er.

Anv-kadarn 1

Unander Liester
Gourel kousker
/ˈkus.kɛr/
kouskerien
/kusˈkɛ.rjɛn/

pe kouskerion
/kusˈkɛ.rjɔ̃n/

Benel kouskerez
/kusˈkeː.res/
kouskerezed
/kus.keˈreː.zet/

kousker /ˈkus.kɛr/

  1. Den zo kousket.
    • Goude bezañ klasket pizh ha diglasket ker pizh-all, n’ez eus kavet netra gwelloc’h eget livañ bizaj ar c’housker gant ur restad dienn, chomet e strad ur pod. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 79.)
    • Dihunomp ar gouskerien !
  2. Den a gousk kalz.

Deveradoù

Troidigezhioù

Anv-kadarn 2

Ur c'housker (krank).

kousker /ˈkus.kɛr/ gourel (liester : kouskered)

  1. (Loenoniezh) Krank-saoz, e anv spesad Cancer pagurus.
    • [...] ha ne zeue ket a-benn da dennañ ar boued diouzh meudoù ur c'hrank kousker [...]. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù

Krank-saoz

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kousker
dre vlotaat gousker
amreizh digemm

kousker /ˈkus.kɛr/

  1. Furm dic'hour ar verb kousket en amzer-vremañ an doare-disklêriañ.
    • Pa gousker en ur gwele pluñv e kousker gwelloc'h eget war ar reier noazh.

Troidigezhioù