c'houlenne
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | goulenne |
| dre vlotaat | c'houlenne |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | koulenne |
| amreizh | c'houlenne |
c'houlenne /ɣu.ˈlɛ.nːe/
- Furm ar verb goulenn e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :
- a) D'an dud a c'houlenne petra 'oa c'hoarvezet ganto, Lom a responte en doa paket tomm ha yen, en ur labourat, hag e c'houzañve poan dargreiz, ha Job a responte en doa tapet ur ruadenn gant ar gazeg wenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 133.)
- b)
- War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :
- a) Pa digouee war-dro an abarde-noz en eun tiegez mad bennak, e c'houlenne enn (?) tamm bara hag e tec'he war ar mêz da zibri anean ha da glask e lojeiz. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 126.)
- b) A-raok fin an devezh-skol, e c'houlenne ar mestr piv en deveze bet ar simbol hag e veze ret en em ziskuliañ dezhañ, anez bezañ flatret gant ar re all bet tiet ivez en deiz-se. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 202.)
- War-lerc'h ar rannig-emober en em, da skouer :
- a) Diouzh e du en em c'houlenne Garan e petore ti end-eeun e oa degouezhet ha pe berzh a gemere Gwenn ar Madeg a Dremelven er pezh a veze iriennet ennañ. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 39.)
- b)
- a) Ne c'houlenne tra avat paneogwir e c'houveze a-walc'h n'en dije respont ebet digant Kanaam. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 299.)
- b)