degouezhe

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar degouezh-, pennrann ar verb degouezhout, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

degouezhe /deˈɡweː(z)e/ /diˈɡweː(z)e/

  1. Furm ar verb degouezhout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
[...] ; an dorioù a zegouezhe eeun-hag-eeun an eil dirak eben, ar pezh a oa falloc'h c'hoazh. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 26.)

Troidigezhioù