gouveze

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gouvez-, pennrann ar verb gouvezout, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

gouveze /ɡuˈveː(z)e/

Furm ar verb gouvezout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

Hep kemmadur :

<skouer.>

Gant ur c'hemmadur g/o :

Fanch Torchen a ouvee, ha kement-se a well-zisplije d'ean, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 74.)

Gant ur c'hemmadur g/c'h :

Ur c'hamarad a guriuzas ar seurez iñfirmierez. Poan gollet... Ne c'houveze mann ebet. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 22.)

Ar barner, en entremar, ne c'houveze ken petra ober, a gement muioc'h ne oa linenn wenn ebet evit merkañ al leurenn-gastiz. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 43.)

Kargañ ar c'hirri eo al labour pounnerañ. Tout an dud a c'houveze kement-se. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 95.)

Ne c'houlenne tra avat paneogwir e c'houveze a-walc'h n'en dije respont ebet digant Kanaam. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 299.)

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) savait ^(fr)