kollet

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar koll-, pennrann ar verb koll, hag an dibenn-ger -et

Furm verb

kollet /ˈkɔlːet/

1. Anv-gwan-verb ar verb koll
   • Komz a rae etre e zent, hanter gollet e anaoudegezh gantañ. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 22.)
   • Kollet he doa he zad hag he mamm [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 17.)
   • "Kreñvoc'h ! Kreñvoc'h c'hoazh ! Peotramant on kollet, kollet evit biken !" a grie Noelig. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 43.)
2. gant kemmadur (ral)
   • amzer gollet, poan gollet

Troidigezhioù

• galleg : perdu ^(fr)