c'hellomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gellomp gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gellomp
dre vlotaat	c'hellomp
amreizh	c'hellomp

c'hellomp /ˈɣɛlːɔ̃m(p)/

1. Furm kemmet ar verb gellout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :

a) — [...]. Ha goude, evit un nozvezh da vihanañ, e c'hellomp chom da ehanañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 163.)

b) Bremañ, pa 'z eo maro hor c'honterien goz, e c'hellomp c'hoaz, a drugarez da skrivagnerien 'zo, kaout an tañva eus ar c'hontadennou o deus hon diduet e-doug bloaveziou tenera hor yaouankiz. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 6.)

• War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma, da skouer :

a) Kenta medesin. — [...] ; setu aze unan hag a c'hello trugarekât ac'hanomp estreget eur wech, ma c'hellomp digas e skiant-vad d'ezan en-dro. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 22.)

b)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

a) — [...]. Selaou, pa'z eo guir n'euz aman nemedomp hon daou, ha ne c'hellomp beza klevet gand den, lez ac'hanoun da lavaret daou c'herik d'id. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 129.)

b) — [...]. Ho sikour hag ho kennerzhañ hon eus graet eus hor seizh gwellañ betek hiziv ; hogen ne c'hellomp ket, siwazh ! daleañ muioc'h. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 23.)

Stummoù all

• c'hallomp