c'hallomp

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gallomp gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gallomp
dre vlotaat c'hallomp
amreizh c'hallomp

c'hallomp[1] /ˈɣalːɔ̃m(p)/

  1. Furm kemmet ar verb gallout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
« Ma feiz, ar pezh a c'hallomp ober c'hoazh eo mont da welout Matriona, eme va ambrougerez, aet skuizh ganin. [...]. » — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 14.)

Stummoù all

Notenn
  1. Skrivet 'hallomp a-wechoù.