viloc'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan vil hag an dibenn-ger -oc'h.

Furm anv-gwan

viloc'h /ˈviːlɔx/

  1. Derez-uheloc'h an anv-gwan vil
  2. Viloc'h eget :
    • En ostaleri ma oa e pañsion, tost da Borzh-Trein, e servije, abaoe ur pennad, ur vatezh dilu, na koantoc'h na viloc'h eget nouspet hini all eus he seurt. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 16.)
    • N'eus ket viloc'h tra eget gwelout ar vugale o kaozeal divergont ouzh o zud. — (TBP?, p. ?.)
  3. Viloc'h evit :
  4. Viloc'h-vilañ : muioc'h-mui vil

Krennlavarioù

Troidigezhioù