vil

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus an anv-gwan gallek vil.

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen vil
Derez-uheloc'h viloc'h
Derez-uhelañ vilañ
Derez-estlammiñ vilat

vil /ˈviːl/

  1. Ha n'eo ket brav, a zo displijus pe euzhus da welet:
  2. Ha n'eo ket brav, dre ma'z eo drouk pe treitour: ober un dra vil, un taol vil
    • Un taol vil, Soniou Breiz Izel, 2/122
  3. un den vil : un den fall
    Hag ar pennoù vil-se a veze bep Sul oc'h arabadiñ ac'hanon, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 23.)
  4. ul loen vil : un den fall

Deveradoù

Troioù-lavar

Adverb

vil /ˈviːl/

  1. kaozeal vil ouzh ub


Galleg

Eus an anv-gwan latin vilis « marc'hadmat», « nebeud a dalvoudegezh ennañ ».

Anv-gwan

vil

  1. vil, divalav
  2. didalvoud
  3. dister