trompilhañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn trompilh hag al lostger -añ

Verb

trompilhañ /trɔ̃mˈpiʎã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : trompilhet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Seniñ gant an drompilh (diwar-benn an dud)
   • Kerkent ha m'oue roet an urz da vale adarre, ar zoudard, er penn araok, a en em lakeaz da drompilla ken a dregerne gant-han koajou maner ar Gernevez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 213.)
   • Pa glevaz keriz an drompill o soun, e oue enkrez e meur a galoun; trompill ar zitoïaned ne drompille nemed evit an drouk. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 213.)
2. Krial (diwar-benn evned 'zo)
   • Un azen yaouank e oa, ha ken hir, ken fonnus, ken start e trompilhas e joa-bevañ : madelezh ar peuriñ, ha levenez heol an abardaez e natur Doue, ma voe stad en iliz kozh moredet en he zeñvalijenn. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 7.)

II. verb kreñv eeun

1. Reiñ (un dra bennak) da glevet en un doare trouzus

Deveradoù

• trompilher

Troidigezhioù

• galleg : trompeter ^(fr)