klevas
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
klevas /ˈkleːvas/
- Furm ar verb klevet e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
-
- [...], ma klevas hirvoudoù ha klemmoù 'barzh ar gambr a oa en tu all, ken na c'halle ket kousket. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 40.)
- Dres d'ar poent-se e klevas ur bagad beajourien a-dreñv dezhañ hag e selaouas un tamm eus o c'haoz. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 98.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a hag ar rannig-verb nac'h ne) :
- Eno, war a glevas, edo ar Roue o chom. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 6.)
- Ar voereb a glevas adarre trouz er porzh. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 50.)
- Ne glevas netra, [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)
- Me a glevas he istor, en deiz-all, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 28.)
- Trouz pounner a glevas er pellder, trouz un ardivink bras bennak o voudal. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 85.)
- Adarre n' he c'hlevas ha n' he gwelas den, hag he c'halon a vennas frailhañ en he c'hreiz. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)