lein

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1)
Meneget er C'hatolikon (leiff)[1].
Heñvel ouzh ar ger li (ls. livyow) e kerneveureg.
Deuet eus ur ger predenek *longīmā, deveret diwar ur wrizienn geltiek *long-, miret evel longud « pred » e heniwerzhoneg ha cythlwng « yun » e kembraeg.[2]
(Anv-kadarn 2) Diwar ur stumm blein kozh, kar d'ar ger kembraek blaen.
(Furm verb) Savet diwar « lein- », pennrann ar verb « leinañ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

lein /ˈlɛjn/ benel (liester leinoù)

  1. Unan eus tri fred an deiz.
  2. Pred kentañ an devezh; dijuni.
    • Serveliz brein, a ra merenn eus lein. Rimadell gunujus.
  3. Eil pred an devezh.

Rimadell

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Krennlavarioù

  • Petra zo da lein ?
    Treid silioù ha divskouarn kelien
  • Petra zo da lein ?
    Lost ar c'hi brein
    Petra zo da goan ?
    Lost ar c'hi moan

Troidigezhioù

Pred kentañ an devezh

Eil pred an devezh

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 457.
  2. Anders Richardt Jørgensen, « Middle Breton leiff, Middle Cornish ly ‘Breakfast, Lunch’ », en Keltische Forschungen, renet gant David Stifter, Vienna, Praesens Verlag, 2008, p. 89–102.
Lein ur menez

Anv-kadarn 2

lein /ˈlɛjn/ gourel (liester leinoù)

  1. Penn uhelañ ur menez, un ti, hag all

Gerioù kevrennek

Deveradoù

Troidigezhioù

Furm verb

lein /ˈlɛjn/

  1. Furm ar verb leinañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb leinañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.