gwetur

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar c'hrennvrezhoneg voetur[1], amprestet digant an henc'halleg, a zeu d'e dro eus al latin vectura (treuzdougen).

Anv-kadarn

gwetur /ˈɡɥetːyr/ benel (liester : gweturioù)

  1. Karbed war rodoù stlejet gant ul loen (ul loen-kezeg peurvuiañ)
  2. Karr-tan

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 308a