karje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kar-, pennrann ar verb karet pe karout, hag an dibenn-ger -je.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep karje
dre vlotaat garje
dre c'hwezhañ c'harje
dre galetaat digemm
amreizh digemm

karje /ˈkar.ʒe/

  1. Furm ar verb karet/karout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
[...], ha goude en doe kofesaet ar wreg e lâras dezhi mar karje dont da gousket gantañ un noz, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 199.)
Juluan Kariz, tad Dunvel, a oa ur paotr sonn e benn, ha ne garje biken ober ar c'hammedoù kentañ ez-eeun da Erwan Penneg, [...]. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 16.)

Gerioù kar dre o ster

Troidigezhioù