karje

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar kar-, pennrann ar verb karet pe karout, hag an dibenn-ger -je.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	karje
dre vlotaat	garje
dre c'hwezhañ	c'harje
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

karje /ˈkar.ʒe/

1. Furm ar verb karet/karout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
   • Hep kemmadur :
   • [...], ha goude en doe kofesaet ar wreg e lâras dezhi mar karje dont da gousket gantañ un noz, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 199.)
2. Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne) :
   • Juluan Kariz, tad Dunvel, a oa ur paotr sonn e benn, ha ne garje biken ober ar c'hammedoù kentañ ez-eeun da Erwan Penneg, [...]. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 16.)
3. War-lerc'h ur rener
   • me garje

Gerioù kar dre o ster

• karfe

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) aimerait ^(fr)  ; voudrait ^(fr)