karfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kar-, pennrann ar verb karout, hag an dibenn-ger -fe.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	karfe
dre vlotaat	garfe
dre c'hwezhañ	c'harfe
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

karfe /ˈkar.fe/

Furm ar verb karout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

Hep kemmadur :

Hag evit Marianna Kervarc'h, mar karfe terri nebeutoc'h a fritadennou viou, ne'z afe ket he stal da netra evel breman. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 44.)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

[...] ; mes, a-hend-all, an dra-ze ne ket da stal eo, ha me garfe klevout diganit, me, ar pez e oas o klask lavaret d'in bremaïk... — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 7.)

« Roue Vortigern, eme Varzhin yaouank, te a garfe gouzout perak e kouezh da dour ? [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 29.)

Gerioù kar dre o ster

karje

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) aimerait ^(fr) ; voudrait ^(fr)