irienn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

irienn /iˈriːɛn/ benel (furm vihanaat : iriennig, liester : iriennoù)

  1. Hollad an neud bet lakaet da dremen a-dreuz ar steuñvenn gant ar vulzun a-benn ober ur wiadenn ; anneuenn
    • <skouer.>
  2. (dre skeudenn-lavar) Emglev kuzh etre meur a zen a-benn klask kemer ar galloud
    • KLITEMNESTRA. — Noz ha deiz, koulz eo lavarout, am boa steuet hon irienn penn-da-benn ha dre ar munut ha dre-se n' hellen ket c'hwitañ war va c'hildro. — (Jarl Priel, Nag a Wad, Al Liamm niv. 112, Gwengolo-Here 1965, p. 303.)

Deveradoù


Troidigezhioù