galoupat

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn galoup hag al lostger -at.

Verb

galoupat /ɡaˈlupːat/ verb gwan (displegadur)

  1. Mont d'ar c'haloup (diwar-benn ar c'hezeg).
  2. Mont tu-mañ, tu-hont da bourmen, da glask un dra bennak, hag all.
  3. Redek, mont d'ar red.
  4. Galoupat war-lerc'h den pe loen.


Troioù-lavar

Deveradoù

Troidigezhioù