galoupadenn
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-kadarn
galoupadenn /ɡaluˈpɑːdɛn/ benel (liester : galoupadennoù)
- Gwechad galoupat
- Dre n'eus penn ebet d'e c'haloupadenn, e lez bepred e varc'h hag e gi da gas anean en tu a garont ; [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 26.)
- War-ze, e klevas, o vont gant an hent, trouz eur c'haloupadenn, e-mesk an dour o strimpal, hag hen war-lerc'h. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 70.)
- Daoust pegen kalet e oa e veaj deiz, e c'haloupadenn noz he doa brevet e izili. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 82.)
- Pennad hent graet en ur wech o c'haloupat
- [...] : e nozvezh wenn hag e c'haloupadenn vintin o doa digoret e galon dezhañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 41.)
- Goude-ze e saviz em za, hag en em lakiz da velet ha karget mad oa va fuzil, ha chomet oa stard avoualac'h, evit ober eur c'haloupadenn, va gouriz lian-du. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 115.)