gallo

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

gallo /ˈɡalːo/

1. Furm ar verb gallout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

— [...]. Mes sell amañ c'hoazh teir c'hraoñenn a roan dit hag a c'hallo bezañ talvoudus dit, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 236.)

— [...] 'vit na c'hallo ket hon harzañ da vont kuit. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 46.)

— [...]. E voereb hag e eontr a c'hallo displegañ an traoù dezhañ pa vo brasoc'h. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 18.)

Stummoù all

• gello

Troioù-lavar

• kentañ ma c'hallo

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) pourra ^(fr)