fonnusoc'h

Brezhoneg

fonnusoc'h /fɔ̃ˈnysːɔx/

Derez-uheloc'h an anv-gwan fonnus
- Gant ar pardoniou bras, an aluzennou a vije fonnusoc'h, met ne garie ket o darempredi : re a bevien a gave war an henchou hag en-dro d'an iliz. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 37.)
- An dud ivez a rank hiriv kaout boued kreñvoc'h ha fonnusoc'h rak tenn e vezo d'ar c'horf ac'hann d'an noz. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 39.)
- Pa vo lakaet ar bizin bern-war-vern e vint fonnusoc'h da gargañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 45.)
- Aze 'michañs 'yae bravoc'h an traoù hag e tiskenne fonnusoc'h ar boued ganti :[...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 79.)
- — [...]... Kroget ez eus da c'hounit tali war gerdin, fonnusoc'h ha difraeoc'h 'vo o dastum, nemet n'omp ket erru eno c'hoazh. [...]... — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 137.)
Fonnusoc'h eget :
Fonnusoc'h evit :
Fonnusoc'h-fonnusañ : a ya war fonnusaat
- Re all, er c'hontrol, a seblante kreskiñ fonnusoc'h-fonnusañ, yac'hoc'h-yac'hañ. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 100.)