esaeañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn esae hag al lostger -añ

Verb

esaeañ /eˈsɛːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : esaeet) (displegadur)

1. Gwiskañ un dra bennak evit gouzout ha degouezhout a ra mat (diwar-benn an dilhad)
2. Lakaat un dra bennak da vont en-dro, implijout un dra bennak evit gouzout ha degouezhout a ra gant ar pal, ar gefridi zo lakaet dezhañ, ha gouest e vezer d'e embreger ; arnodiñ
   • Met diframmet e voe digantañ tost kenkent, gant an aotrou Ollivander, ha roet dezhañ unan all da esaeañ hag unan all, hag unan all c'hoazh. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 92.)
3. Klask (dirak un anv-verb)
   • — Petra a ret-c'hwi, ma den mat ?
     — Esaeañ tapout ar c'had-hont, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 111.)
   • — Drouksperedoù oc'h esaeañ ober deoc'h treiñ diwar an hent mat, evit ho koll. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 185.)
   • Esaeañ a ra lemel digante ar pod. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 144.)

Gerioù heñvelster

• esa

Troidigezhioù

• galleg : essayer ^(fr) (de)