gwiskañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (uuiskyd).(Daveoù a vank)
Meneget er C'hatholicon (1499): guiſquaff.[1]
Savet diwar ar ger gwisk hag al lostger -añ.
Da geñveriañ gant ar verboù gwisgo en kembraeg, gwysca en kerneveureg.

Verb

gwiskañ /ˈɡwis.kã/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Goleiñ e gorf gant dilhad pe ur pezh dilhad.
    • Gwiskañ ur roched, ur bragoù, ur sae.
    • Gwiskañ lunedoù, ur c'hleze.
  2. Lakaat e zilhad da unan bennak.
    • <skouer>.
  3. Paeañ dilhad da unan bennak.
  4. en em wiskañ verb emober

Stumm all

gwiskiñ

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Guiſquaff, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.