gwiskañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar ger gwisk hag al lostger -añ.

Kavet en henvrezhoneg (uuiskyd).

Meneget er C'hatolikon (guisquaff).

Da geñveriañ gant ar verboù gwisgo en kembraeg, gwysca en kerneveureg.

Verb

gwiskañ /ˈɡwis.kã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Goleiñ e gorf gant dilhad pe ur pezh dilhad.
   • Gwiskañ ur roched, ur bragoù, ur sae.
   • Gwiskañ lunedoù, ur c'hleze.
2. Lakaat e zilhad da unan bennak.
   • <skouer>.
3. Paeañ dilhad da unan bennak.
   • — « Penaos, a gav d'eoc'h, e c'hellfemp-ni beva Laouig er skol, hag e wiska ? [...]. » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 44.)
   • — « [...]. Me va unan, daoust ha n'oun ket pinvidik, a zikouro ivez gwella ma c'hellin da veva ha da wiska ar paotr. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 45.)
   • Gwiskañ sin ar groaz: ober sin ar groaz.
   • Gwiskañ an oferenn.
4. en em wiskañ verb emober

Stumm all

gwiskiñ

Deveradoù

• adwiskañ
• damwiskañ
• diwiskañ

• droukwiskañ
• treuzwiskañ

Troioù-lavar

• gwiskañ e voned ruz : lakaat e voned ruz
• na gaout ur roched da wiskañ

Troidigezhioù

• galleg : habiller ^(fr) , vêtir ^(fr)
• kembraeg : gwisgo ^(cy)

• kerneveureg : gwysca ^(kw)
• saozneg : to clothe ^(en) , to dress ^(en)  ; to wear ^(en)