ervat

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Adverb

ervat /ɛrˈvɑːt/

1. Mat-tre, da-vat : ober un dra ervat.
   • Houmañ, ar verc'h-mañ, ne oa ket un diodez, na tost zoken, hag e wele ervat, ma komze al loen evel-se outi, ne oa emichañs nemet dre ma kare anezhi, ha dre m'en devoa un tammig marc'h rous. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 112.)
   • « O ! Laou, bennigomp eta an Aotrou Doue. Na mat eo bet ouzomp memes tra ! Labouromp start da servija anezañ ervat. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 91.)
   • Pak da c'houzoug ervat pa'z i er-maez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 391.)
   • Debr da lein ervat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 139.)
   • Me a gleve anezhañ ervat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 140.)
2. deskiñ ervat
   • [...], me 'soñje din n'en divije bet gellet deski ervat morse. {{mammenn|KBSA|279}
   • Deskit ho kentel ervat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 140.)
3. Gant kalz a evezh, en un doare pervezh, a-zoare:
   • Dastum ar bleñchoù-se ervat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 140.)
   • Lennit al lizher ervat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 140.)
   • - Ya, eme Bikoù hag a droas da sellout ervat outañ c'hoazh. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 12.)
4. en em soñjal ervat
5. gouzout ervat

Krennlavarioù

• Labourit a-dreuz, labourit a-hed
  Temzit ervad hag ho-po ed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 304.)
• Evit kaout amann mat e vez ret dilaezhañ anezhañ ervat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 179.)

Troidigezhioù

• galleg : bien ^(fr) , comme il faut ^(fr)