dizenoriñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn dizenor hag al lostger -iñ,

pe

diwar ar rakger di- (diz- dirak ur vogalenn) hag ar verb enoriñ.

Verb

dizenoriñ /ˌdizẽˈnoːrĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : dizenoret) (displegadur)

1. Lakaat unan bennak da goll e enor ; dismegañsiñ
   • « Kavout a ra dezhañ ez eo dizenoret hon anv. Ha gwir eo. Piv a garfe kaout stok ouzhimp hiviziken ? » — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 87.)
2. Diflourañ (ur plac'h) en desped dezhi

Gerioù enepster

1. enoriñ

Deveradoù

• dizenorus

Troidigezhioù

• alamaneg : entehren ^(de)
• galleg : déshonorer ^(fr)
• italianeg : disonorare ^(it)

• portugaleg : desonrar ^(pt)
• saozneg : dishonor ^(en)
• spagnoleg : deshonorar ^(es)