enor

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus al latin honor.

Meneget e Catholicon Jehan Lagadeuc (1464) : enor.

Anv-kadarn

enor /ˈẽːnor/ (liester : enorioù, enoroù)

1. • Salokras, aotrou, trugarez, N'veritan ket an enor-se. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 178.)
   • Un amzer a zo bet, hag e oa un enor
     Bezañ ganet e Breizh, bezañ anvet Breizhad.^[1]
2. paotr a enor, paotr-enor
3. plac'h a enor, plac'h-enor
4. troienn: en enor da

Deveradoù

• dizenor
• enorus
• enorusted

Gerioù kevrennek

• bolz-enor
• paotr-enor

Troienn

• dilufrañ e enor da unan bennak
• ober enor, rentañ enor, da ub

Troidigezhioù

• esperanteg : honoro ^(eo)
• galleg : honneur ^(fr)
• saozneg : honour ^(en)

Liammoù diavaez

• Ur c'hantik en enor d'ar Werc'hez: [1]