didruez

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn truez.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	didruez
Derez-uheloc'h	didruesoc'h
Derez-uhelañ	didruesañ
Derez-estlammiñ	didruesat

didruez

1. N'en deus tamm truez.
   • [...], ha rener Kastell en doa roet urzh dezhañ, war e c'houlenn, da vezañ didruez en o c'heñver ha d'o c'has holl d'ar prizon da Vrest. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 182.)
   • An neb zo didrue en kenver ar re-all, arabad d'ezan bezan en gortoz e vefe Doue trugarezuz en e genver. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 640.)
   • Unan eus he amezeien, didruez an tamm anezhañ, a c'hoantaas tennañ he douar diganti. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 19.)
2. (Dre astenn-ster) Dizamant
3. Zo graet hep tamm truez (diwar-benn obererezhioù an dud)

Deveradoù

• didruezus

Troidigezhioù

• galleg : impitoyable ^(fr) , sans pitié ^(fr)

Adverb

didruez /diˈdryːe(s)/

1. Hep truez.
   • Bazhata, skeiñ, lazhañ didruez.
   • Soudarded an Arme Noar a grogas didruez er c'horf marv ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 135.)
   • Ha dibennet e voe didruez... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 153.)
2. (Dre astenn-ster) Hep damant

Troidigezhioù

• galleg : impitoyablement ^(fr) , sans pitié ^(fr)