dibunañ
(Adkaset eus dibuniñ)
Aller à la navigation
Aller à la recherche
Brezhoneg
![]() |
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
Verb
dibunañ /diˈbỹːnã/ , a-wechoù dibuniñ verb kreñv eeun (displegadur)
- dibunañ gloan
- dibunañ labour
- dibunañ hent : bale buan; bale kalz ha pell
- Dibuni 'ra hent gant eun troad ken skanv ha hini eun heiez ; ne zant ket e toug an douar anezan. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto Marvailhou nevez, Saint-Brieuc, 1908, p. 4.)
- dibunañ kaozioù, koñchennoù : komz kalz, prezegenniñ (dre fent)
- dibunañ un istor : kontañ un istor
- dibunañ un afer
- Herve (d'an A. Kerlaban). — Eun tammig affer am eus da zibuna hag eo red d'in mont diouzoc'h eur pennadig, met setu aze eun aotrou a jomo ganeoc'h em lec'h hag a raio d'eoc'h braoa ha mata ma c'hello. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 18.)
- dibunañ pedennoù : lavarout pedennoù
- dibunañ ar chapeled : lavarout pedennoù gant ar chapeled en dorn
- Hag eñ en hor raok, en ur zibunañ e chapeled, mes me her gwele o sellet a-gorn war e lerc'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 57.)
- dibunañ ur gudenn