daoulinont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar daoulin-, pennrann ar verb daoulinañ, hag an dibenn-ger -ont

Furm verb

daoulinont /dɔwˈlĩːnɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb daoulinañ e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
Bep sul e taoulinont war beziou o zud maro (!) ha n'hellont ket mond ha dond d'an iliz heb tremen dre ar vered. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 89.)

Troidigezhioù