dalc'hin

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dalc'h-, pennrann ar verb delc'her pe derc'hel, hag an dibenn-ger -in

Furm verb

dalc'hin /ˈdalxĩn/

  1. Furm ar verb delc'her/derc'hel e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
— Ne zalc'hign ganen nemed ar re a zo galvet da vont da Gastel d'an tenna d'ar zort, hag ar re a zo bloaz pe zaou iaouankoc'h, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 7.)
Ne zalhin ket da bilad ma mab diwar he fenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 146.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù