c'hare
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kare |
| dre vlotaat | gare |
| dre c'hwezhañ | c'hare |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
c'hare /ˈɣɑː.re/
- Furm kemmet ar verb karet pe kariñ pe karout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- War-lerc'h ar raganv-gour renet he, da skouer :
- a) [...], hag ar vuoc'h a selle outi gant he daoulagad bras hag a seblante klevet kement a lâre, hag he c'hare ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 170.)
- b) Tad ar plac'h he c'hare hag al lezvamm trubardez na glaske nemet an tu d'ober dezhañ he c'hazout ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 99.)
- ch) Stouiñ a rae a-us dezhe, lavarout a rae dezhi he c'hare hag e poke d' he diweuz. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 409.)