kazout

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kaz hag an dibenn anv-verb -out; a-wechoù kazañ (e TBP 2)

Verb

kazout /ˈkaːzut/

  1. kaout kaz ouzh un den
    Al lezvamm trubardez ne glaske nemet an tu d'ober dezhañ he c'hazout ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 99.)
  2. kemer kaz ouzh un dra pe un den
    Ar big he deus kazet he neizh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 244.)
    N'an ket ken d'he zi: kazet em eus anezhi, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 244.)
  3. en em gazañ ouzh un dra : dont da gaout kaz ouzh un dra
  4. kazus


Troidigezhioù