glaske
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | klaske |
| dre vlotaat | glaske |
| dre c'hwezhañ | c'hlaske |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
glaske /ˈɡlaske/
- War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :
- a) [...] ; Hag a-us d'an nor-borzh e welas kludet an evn a glaske. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 18.)
- b) [...]; gwelet a reas evned hag a glaske o nez da gousket er brouskoajou, hag e songas ober evelte. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 127.)
- ch) Alan a glaske glaou bev el ludu, a daole warno tammoùigoù skolp, hag a c'hwezhe. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 44.)
- c'h) Daoulagad glas-lin ar verc'h a glaske lenn en e re. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 411.)
- a) Didroidell evel ma veze an dugez yaouank, ne glaske ket kuzhat edo trelatet holl gant gweladenn dic'hortozet « he fried ker ». — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 43.)
- b) Va breur-kaer ne glaske ket dont da gregiñ e penn an treust a vezen o tougen war an dranell. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 35.)
- War-lerc'h ar rannig-verb nac'h na, da skouer :
- a) Tad ar plac'h he c'hare hag al lezvamm trubardez na glaske nemet an tu d'ober dezhañ he c'hazout ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 99.)