bihanoc'h
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn bihan hag an dibenn-ger -oc'h.
Furm anv-gwan
bihanoc'h /bi.'ãː.nɔx/ (furm vihanaat : bihanoc'hik)
- Derez-uheloc'h an anv-gwan bihan
- [...] : ha kaout a ra d'eoc'h eo kals biannoc'h kaloun ha karantez Jannet ar Go ha Manuel Conseil ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 74.)
- — [...]. A bep sort peziou a zo eno, lod brasoc'h, lod bihanoc'h ; unan a zo melen, brao, lugernus ; heman a zo gwenn, konchet e gantenn ; egile a zo tenvaloc'h eun tammig, e-giz pa vefe bet mogedet e groc'hen. [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 59.)
- [...], ha trenioù all bihanoc'h, o c'hwitellat skiltrus hag o tivogediñ heugus, a gase eus an eil penn d'egile bernioù taouarc'h rous ha danvez tiez. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 12.)
- Lazhet ar goulou bras, goulou bihan er c'harr, ha goulou bihanoc'h c'hoazh er-maez, goulaouig ruz beg ur sigaretenn. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 15.)
- Bihanoc'h eget :
- Bihanoc'h evit :
- Bihanoc'h-bihanañ : muioc'h-mui bihan