bihanañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « bihan » hag an dibenn-ger « -añ ».

Furm anv-gwan

bihanañ /biˈãːnã/

  1. Derez-uhelañ an anv-gwan « bihan ».
  2. war-lerc'h un anv-kadarn, pe hini, pe re
  3. dirak un anv-kadarn, pe hini, pe re
    • ... hag e-dro dezho morianed gant lostennoù gwenn pe c'hlas, o gwragez hanternoazh, hag ar vugaligoù hep ar vihanañ pilhenn da guzhat ouzh an holl o zammig peadra. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 90.)
  4. en troiennoù d'ar bihanañ, da vihanañ
  5. e-barzh an adverb diantav

Gerioù enepster

Troidigezhioù