ac'hanout
Aller à la navigation
Aller à la recherche
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm araogenn
ac'hanout /aˈɣãːnut/
- Furm an araogenn a, eus, displeget en eil gour unan.
- An eñvor ac'hanout am frealz bepred. — (Paotr Treoure, Skeudenn garet, e Sonioù Feiz ha Breiz, w.d. 1930.)
- Lakaet war-lerc'h un anv hag a verk petra a ya d'ober un den, a-wechoù evel kunujenn :
- Genaoueg (zo) ac’hanout !
- « N' eo ket eur paotr eo a zo ac'hanout ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 214.)
- evel renadenn eeun
- Gouzout a rez e c’hallan, gant ur ger, lakaat al loened da zrailhañ ac’hanout ! — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 78.)