laer

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Eus ar ger krennvrezhonek lazr[1], kar d'ar gerioù lader (liester ladron) e kerneveureg, lleidr (liester lladron) e kembraeg, h.a. Amprestet digant al latin : latrō (liester latrōnēs)[2].
(Furm verb) Savet diwar « laer- », pennrann ar verb « laerezh », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

Unander Liester
Gourel laer
/ˈlaɛr/
laeron
/ˈlaɛ.rɔ̃n/
Benel laerez
/ˈlaɛ.rɛs/
laerezed
/laɛˈreː.zet/

laer /ˈlaɛr/ gourel

  1. Den a laer, a berc'henn madoù tud all hep o asant.
  2. implijet evel anv-gwan
  3. ober udb dre laer: e kuzh
  4. laer-e-amzer, laer-e-vara : kunujenn taolet d'un den lezirek ha didalvez.

Deveradoù

Krennlavaroù


Anv-gwan

laer

  1. Troet da laerezh.

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Furm verb

laer /ˈlaɛr/

  1. Furm ar verb laerezh e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • Miliner gwenn e veg A laer ar bleud, a laer an ed, Hag o gounit ne ra ket. Krennlavar.
  2. Furm ar verb laerezh en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
    • Laer al laeron pa c'halli : int-i az laer bemdez hep na oufes.

Daveoù

Roll an daveoù :