trote

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar trot-, pennrann ar verb trotal, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	trote
dre vlotaat	drote
amreizh	digemm

trote /ˈtrɔ.tːe/

1. Furm ar verb trotal e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
   • Me a oa souezet o weled e trote ar zoubenn evel birvi dillad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 550.)

Anagramoù

• troet

Italianeg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn « trota » hag « -e », unan eus merkoù al liester en italianeg.

Furm anv-kadarn

trote /ˈtrɔ.te/ benel

1. Dluzhed, liester an anv-kadarn trota.